Opieka nad Staghorn Fern

Staghorn Fern: Delikatne epifityczne duary zielone

Platycerium Wallichii Hook, powszechnie znany jako Staghorn Fern, jest rośliną epifityczną należącą do rodziny Platyceriaceae. Liście paproci Staghorn są dwóch rodzajów: liście wegetatywne są mniejsze, okrągłe, owalne lub w kształcie wentylatora, ściśle przylegające do podłoża; Sporofile przypominają poroża męskiego jelenia, z gęstym pokryciem miękkich włosów. Po nowo utworzonych są jasnozielone, zmieniając się w jasnobrązowy, gdy dojrzewają.

Jako epifit ma mięsiste, krótkie i poziomo rosnące kłącze gęsto pokryte łuskami. Skale są jasnobrązowe lub szarawo-białe, z głębokim brązowym środkiem, twardym, liniowym, o długości około 10 mm i szerokości 4 mm.

Liście są ułożone w dwóch rzędach i wykazują dwa typy; Podstawowe sterylne liście (humus liści) są trwałe, gęste i skórzaste, z dolną częścią mięsistą, osiągając grubość do 1 cm. Górna część jest cienka, wyprostowana i siedząca, przylegająca do pni drzew, dorastając do 40 cm długości, o długości i szerokości prawie równej. Końcówki liści są obcięte i nieregularne, z 3-5 rozwidlonymi podziałami, a płaty mają prawie równą długość, zaokrąglone lub skierowane na końcówki, z całymi marginesami. Główne żyły są widoczne po obu stronach, a żyły liści nie są bardzo wyraźne. Obie powierzchnie są rzadko pokryte włosami w kształcie gwiazdy, początkowo zielone, ale wkrótce uschnij i stają się brązowe.

Normalne żyzne liście zwykle rosną w parach, opadając i mają szaro-zielony kolor, mierząc długość 25-70 centymetrów. Są one podzielone na trzy nierównomierne płaty główne, z podstawą w kształcie klina, która jest rozciągająca się w dół, prawie siedząca.

On wewnętrzny jest największy, który wielokrotnie rozwija się w wąskich segmentach. Środkowy płat jest mniejszy i oba są żyzne, podczas gdy płat zewnętrzny jest najmniejszy i bezpłodny. Płaty mają całe marginesy i są pokryte szarawo-białymi gwiezdnymi włosami, z widocznymi i podniesionymi żyłami. Sori są rozproszone poniżej pierwszego widelca głównych płatów, nie docierając do podstawy, początkowo zielony, a później zmieniający żółty; Parafizy są szarawo-białe i pokryte gwiezdnymi włosami. Zarodniki są zielone.

Staghorn Fern: The Resilient Epifit of Tropical Monsoon Forests

Platycerium Wallichii Hook, powszechnie znany jako Fern Staghorn, rozwija się w ciepłym i wilgotnym środowisku i unika bezpośredniego światła słonecznego, preferując rozproszone światło. Minimalna temperatura w zimie nie powinna spaść poniżej 5 ° C, a gleba powinna być luźna i bogata w humus. Ta paproć wykazuje naprzemienne pokolenia, a sporofit i gametofit żyją niezależnie. Obszar dystrybucji ma tropikalny klimat monsunowy, charakteryzujący się dużym ciepłem i obfitymi opadami, ze średnią roczną temperaturą 22,6 ° C, średnią temperaturą w styczniu 15-17 ° C, minimalną ekstremalną temperaturą nie niższą niż 5 ° C oraz maksymalną ekstremalną temperaturą 39,5 ° C.

Roczne opady wynoszą około 2000 milimetrów, a wilgotność względna wynosi nie mniej niż 80%. Paprocie Staghorn są często epifityczne na pniach drzew i gałęzi w lasach monsunowych zdominowanych przez gatunki takie jak chukrasia tabularis var. Velutina, Albizia chinensis i Ficus Benjamina. Można je również znaleźć na pniach lub martwych drzewach stojących na krawędzi lasu lub w rzadkich lasach, przy użyciu skumulowanych rozkładających się liści i pyłu jako składników odżywczych.

Techniki uprawy dla Fern Staghorn (Platycerium wallichii)

Przygotowanie gleby

W celu uprawy paproci Staghorn konieczne jest stosowanie dobrze puszkowego i przestronnego importowanego torfu o wielkości cząstek 5-40 milimetrów. Torf powinien zostać zmiażdżony i zmieszany z wodą do konsystencji, w której woda wycieka, gdy garść zostaje ściskana. Do 9-centymetrowego doniczki stosuje się około 250 mililitrów tej mieszaniny. 

Garnko

Wcześniej używane doniczki muszą być dezynfekowane przez namoczenie w 1000-krotnym rozcieńczeniu permangananu potasu przez co najmniej pół godziny, a następnie dokładne płukanie i suszenie powietrza. Małe doniczki o średnicy 12 centymetrów są zwykle stosowane do sadzenia. Zacznij od układania 2-centymetrowej warstwy podłoża na dnie doniczki, a następnie przenieś sadzonki do garnka. Głębokość sadzenia powinna wystarczyć, aby wyrównać z podstawą rośliny, przy czym podłoże nie jest zbyt luźne, ani zbyt zwarte, wypełniając doniczkę do 90% pełnych, z dwiema roślinami na garnek.

Nawożenie i podlewanie

Paprocie Staghorn wolą wilgotne środowisko o wilgotności względnej 60-75%. Podczas aktywnego sezonu wegetacyjnego w lecie konieczne jest częste podlewanie, aby utrzymać wysoką wilgotność. Nawotuj za pomocą rozcieńczonego nawozu płynnego raz na dwa tygodnie i nałóż cienki roztwór nawozu ciasta lub mieszankę nawozów azotowych i potasowych 1-2 razy w miesiącu. Podlewanie należy zmniejszyć zimą. 

Temperatura Optymalny zakres temperatur dla paproci Staghorn wynosi 18-30 ° C i nadal mogą dobrze rosnąć w temperaturach do 33-35 ° C w ciągu dnia. Są wrażliwe na zimno i mróz, co wymaga minimalnej temperatury powyżej 10 ° C do zimowania. Jeśli temperatury spadną poniżej 4 ° C zimą, paprocie wejdą w stan uśpienia, a ekspozycja na temperatury w pobliżu 0 ° C może spowodować uszkodzenie mrozu lub śmierć. 

Oświetlenie

Paprocie Staghorn powinny być chronione przed bezpośrednim światłem słonecznym i suszenia wiatrów, ponieważ wolą rosnąć w pobliżu jasnych, ale pośrednich źródeł światła, takich jak okno wewnątrz pokoju. W szklarni blokuje 50–70% światła słonecznego w lecie i około 30% zimą. Chociaż paprocie mogą dostosować się do niskich warunków światła, niewystarczające światło może prowadzić do powolnego wzrostu i słabych roślin.

Choroba i kontrola szkodników

Choroby punktowe liści mogą wpływać na żyzne liście, które można je kontrolować, opryskiwając 600-krotnym rozcieńczeniem 65% zwilżonego siarczanu cynku. Słaba wentylacja może prowadzić do inwazji owadów i białeczki na żyznych lub sterylnych liści; Małe infestacje można leczyć poprzez ręczne wybieranie lub rozpylanie 1000-krotnym rozcieńczeniem 40% ometoate emulsyjnego koncentratu. Paprocie Staghorn są również podatne na choroby grzybicze i bakteryjne, dlatego ważne jest, aby zapewnić odpowiednią wentylację i uniknąć przelania.

Zarządzanie chorobami paproci Staghorn

Wspólne choroby punktowe liści mogą zaszkodzić liści zarodników, które można kontrolować poprzez opryskiwanie 600-krotnym rozcieńczeniem 65% zwilżonego proszku siarczanu cynku. Gdy wentylacja jest słaba, owady skali i białeczki mogą zaszkodzić zarówno liści zarodników, jak i wegetatywnych; Małe infestacje można zarządzać przez ręcznie wybierając lub opryskiwając 1000-krotnym rozcieńczeniem 40% ometoate, które można emultować. Niektóre paprocie Staghorn są bardziej podatne na choroby grzybowe lub bakteryjne, dlatego ważne jest, aby uregulować środowisko wentylacyjne i uniknąć przepadnięcia.