Een gids voor het opvoeden van delicaat bronsblad Alocasia Cuprea: Groeien zonder bladverscheurende

GROEI JOURNAAL VAN ALOCASIA CUPREA ZACHTINGEN: Life's Creases traceren met vingertopwarmte

Bij het verlagen van mijn koperbladige Alocasia bij het ochtendgloren, denken de dewdrops die over zijn bladeren rollen me altijd aan die regenachtige dag toen we elkaar voor het eerst ontmoetten. Dit leven dat voortkomt uit een duimgrote knol die zich nu ontvouwt, bladeren met de textuur van oude bronzen, glinsterende metalen onder ochtendlicht. Een Alocasia Cuprea Voelt als het koesteren van een kieskeurig kind dat benodigdheid veracht - drie jaar van gezelschap heeft me geleerd dat tedere observatie er meer toe doet dan voor welke zorg dan ook.

De angstige wake van kiemen

Wanneer bleke knoppen uit de kroon van de knol gluren, wieg ik het als een pasgeboren kuiken. Wortelrot achtervolgt deze fase, dus schakel ik over naar de bodemwatermethode - de kwekerijpot in een ondiepe lade dompelen, waardoor de grond vocht als een spons kan absorberen. Het handhaven van een gestage 25 ° C bootst de zaailingen na in een onzichtbare deken. De dag dat het eerste scroll-achtige blad door de grond breekt, zijn mijn vreugde-rivalen getuige van de eerste knipoog van een baby.

Zoete worstelingen van blad ontringen

De bladverspreide fase test het meest geduld. Alocasia stengels, kwetsbaar als de tenen van Ballerina, hebben bamboe -inzet nodig voor ondersteuning. Ik bind ze met zachte touw, waardoor de ruimte van twee vingers voor ademruimte achterblijft. Burnt Leaf -tips eisen onmiddellijke verhuizing - het verfrommelde gebladerte gefluister behoeften: krullen onder harde westerse zon, hangend in koude noordelijke ontwerpen. Wanneer het derde blad volledig uitbreidt en karmozijnrode aderen aan zijn onderkant onthult, weet ik dat het eindelijk zelf is geworteld.

Stille dialogen in stabiliteit

Rijpe Alocasias strekken luchtwortels uit om vochtigheid te voelen. Ik hang vochtige dennenschors aan de pot en zie ze als touw als nieuwsgierige tentakels. Raak niet in paniek als het geel blijft in de winterzoen - het is sterkte. Verminder het water geven, maar stop nooit volledig, zoals een deken opslaan voor een slapend kind. Iets vochtige grond houdt het gehalte.

Zorg essentials

1. Grond zo luchtig als wolken: Veen mos + perlite + gecomposteerde dennennaalden (3: 1: 1). Draai de oude grond voorzichtig los tijdens het herhalen van de lente - vermijdde schadelijke delicate knollen.

2. Water zoals een pols nemen: Plaats een vinger in de tweede knokkel - water alleen als het droog is.

3. Gefilterde lichtmagie: Oost-gerichte ramen achter pure gordijnen zijn ideaal. Directe zonnebladen "roestvlekken" op bladeren.

4. Spaarzaam voeden: Kwarts met een krachtige meststoffen om de twee weken; pauze in de winter.

5. Spider mijt verdediging: Veeg blad onder de onderkant met melkoplossing als witte spikkels verschijnen.

Een plum-rain-avond, luisterend naar regendruppels tapdansen op bladeren, ik begreep eindelijk het ritme van de natuur. Mijn Alocasia heeft me niet alleen tuinvaardigheden geleerd, maar eerbied voor het tempo van het leven - Growth kan niet worden gehaast. De nieuwe bladeren worden altijd een halve beat van de ontrafelen die langzamer dan verwacht, maar faalt nooit om me door zonsopgang door brons doorzocht te schenken.