Εντελώς τροπικά προβλήματα: η μάχη του Guzmania Lingulata με σφάλματα και μάστιγα

Η πλούσια ζωή του Guzmania Lingulata: Ένα τροπικό αίνιγμα

Το πράσινο αστέρι του τροπικού δάσους

Το Guzmania Lingulata, ένα πολυετές αειθαλές βότανο της οικογένειας Bromeliaceae, μπορεί να φτάσει σε ύψος 80 εκατοστών με μικρά στελέχη και εναλλακτικά μακρά φύλλα που μοιάζουν με ιμάντες που είναι συνήθως βασικά και διατεταγμένα σε ένα μοτίβο ροζέτας. Τα φύλλα είναι ανοιχτά πράσινα με κιτρινωπές κηλίδες, κοίλο στην επάνω πλευρά και θηκάτη στη βάση, η οποία βοηθά τη ροή του βρόχινου νερού στη δεξαμενή νερού που σχηματίζεται από τη θήκη των φύλλων. Την άνοιξη, Guzmania lingulata Παράγει αιχμές πορτοκαλί ή κόκκινα λουλούδια με λεπτές μορφές και αστέρια σε σχήμα.

Guzmania lingulata

Η τροπική γοητεία της ζεστασιάς και της υγρασίας

Η γουζμανία Lingulata είναι επιφανειακή σε δέντρα σε τροπικά δάση. Προτιμούν ζεστά, υγρά και ηλιόλουστα περιβάλλοντα για να ανθίσουν σωστά και να εμφανίζουν τα πιο όμορφα φύλλα τους. Η κατάλληλη θερμοκρασία ανάπτυξης είναι 20-30 ° C το καλοκαίρι και 15-18 ° C το χειμώνα, με την ελάχιστη θερμοκρασία νύχτας να διατηρείται πάνω από 5 ° C. Οι θερμοκρασίες που είναι πολύ υψηλές ή πολύ χαμηλές μπορούν να βλάψουν το φυτό, επηρεάζοντας την ανάπτυξη και την ανθοφορία του.

Η αρμονική συμφωνία του φωτός και της υγρασίας

Το Guzmania Lingulata προτιμά ένα περιβάλλον υψηλής υψίματος, με την υγρασία του αέρα να διατηρείται μεταξύ 75% και 85% για να διατηρήσει το φυτικό παχουλό και λαμπερό. Η ένταση του φωτός είναι ένας σημαντικός παράγοντας που επηρεάζει την ταχύτητα ανάπτυξης, τη μορφή των φυτών, το σχήμα λουλουδιών και το χρώμα. Η κατάλληλη ένταση φωτός είναι περίπου 18.000 lux. Κατά τη διάρκεια του σταδίου δενδρυλλίων, η ένταση του φωτός ελέγχεται περίπου 15.000 lux, το οποίο μπορεί να αυξηθεί σε 20.000 έως 25.000 lux μετά από τρεις μήνες.

Το συναυλία του καθαρού αέρα και του καθαρού νερού

Ο καλός εξαερισμός είναι ζωτικής σημασίας για την ανάπτυξη του Guzmania lingulata, ειδικά κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού υψηλής θερμοκρασίας και υψηλής θερμοκρασίας. Με καλό εξαερισμό, το φυτό είναι ανθεκτικό, με ευρεία και παχιά φύλλα και φωτεινά χρώματα λουλουδιών. Ο ανεπαρκής εξαερισμός μπορεί να οδηγήσει σε αιώνα, θαμπό χρώμα και ευαισθησία σε ασθένειες και παράσιτα. Όσον αφορά την ποιότητα των υδάτων, όσο χαμηλότερη είναι η περιεκτικότητα σε αλάτι, τόσο το καλύτερο. Τα υψηλά επίπεδα ασβεστίου και νατρίου μπορούν να επηρεάσουν τη φωτοσύνθεση και να προκαλέσουν ασθένειες. Η τιμή ΕΚ πρέπει να ελέγχεται κάτω από 0,3 και η τιμή του ρΗ πρέπει να είναι μεταξύ 5,5 και 6,5.

Η τέχνη της ακριβούς άρδευσης για τη ζωή που δίνει νερό

Το ριζικό σύστημα της Guzmania lingulata είναι αδύναμο, που χρησιμεύει κυρίως για να αγκυροβολήσει το φυτό, με δευτερογενείς λειτουργίες απορρόφησης. Τα θρεπτικά συστατικά και το νερό που χρειάζονται αποθηκεύονται κυρίως στη δεξαμενή που σχηματίζεται από τη βάση των φύλλων, απορροφάται από τις κλίμακες απορρόφησης στη βάση των φύλλων. Κατά τη διάρκεια της περιόδου καλλιέργειας του καλοκαιριού και του φθινοπώρου, η ζήτηση νερού είναι υψηλή, με το νερό να χύνεται στη δεξαμενή των φύλλων κάθε 4 έως 5 ημέρες και στο μέσο κάθε 15 ημέρες για να κρατήσει τη δεξαμενή γεμάτη και το μέσο υγρό. Το χειμώνα, όταν το εργοστάσιο εισέρχεται στην αδρανής περίοδο, νερό της δεξαμενής φύλλων κάθε δύο εβδομάδες και δεν πέφτει το μέσο εκτός αν είναι ξηρό για να αποφευχθεί η σήψη των ριζών.

Guzmania lingulata δεινά: Ασθένειες και παράσιτα στη τροπική ζούγκλα

Διακοσμητικό guzmania lingulata Αντιμετωπίστε δύο τύπους ασθενειών: μη μολυσματικά (φυσιολογικά) και μολυσματικά (που προκαλούνται από μικρόβια όπως μύκητες, βακτήρια και ιούς).

Δύο μεγάλες ασθένειες είναι η σήψη και η σήψη της ρίζας της καρδιάς, προκαλώντας μαλακή, δύσοσημη αποσύνθεση στη βάση της θήκης των φύλλων και των μαύρων άκρων ρίζας, αντίστοιχα. Αυτά μπορούν να ενεργοποιηθούν από κακή αποστράγγιση, υπερχείλιση, προβλήματα ποιότητας νερού, ακατάλληλη συσκευασία δενδρυλλίων και υψηλή υγρασία.

Το κίτρινο άκρο των φύλλων μπορεί να προκύψει από αλκαλικό νερό, χαμηλή υγρασία, υπερβολική γονιμοποίηση ή κακή αποστράγγιση. Οι ανανάδες, εγγενείς στους τροπικούς, είναι ευαίσθητοι στο κρύο και απαιτούν θερμοκρασίες άνω των 5 ° C το χειμώνα.

Το πιο συνηθισμένο παράσιτο είναι τα έντομα κλίμακας, τα οποία πιπιλίζουν χυμό και προκαλούν χλωριωτικά σημεία στα φύλλα, ενδεχομένως οδηγώντας σε μούχλα sooty.